تیم دانشجویی کن ست ونوس (1390)
محمد جوانی، مهران صادقی، محمد صادق دوالی، امیر حسین اجل لوئیان، محمد امامی
تیرماه 1390
استاد راهنما:
دکتر احمد صداقت
واژه ی کن ست (CanSat) بر مبنای وسیله ی ماهواره ای (Satellite- Sat) در سایز قوطی نوشابه(soda-CAN) نام گذاری شده است. عملکرد این وسیله دقیقا یک ماهواره ی واقعی راشبیه سازی می کند. به عبارت دیگر یک کن ست در اندازه ی یک قوطی نوشابه، تقریبا همه ی زیر سیستم هایی که یک ماهواره ی واقعی نیاز دارد را شامل می شود:
- سازه (Structure)
- اداره کردن اطلاعات و دستورات(Command And Data Handling- CDH)
- اندازه گیری وضعیت مربوطه و کنترل آن (Attitude Determination And Control- ADCS)
- منبع انرژی الکتریکی (Electrical Power Supply- EPS)
- ارتباط(Communication)
- و.........
یک کن ست معمولا به وسیله ی یک راکت مناسب پرتاب و حمل می شود و بنابر شرایط عملیاتی خود در ارتفاع بین 500 تا 4000 متر از راکت رها می شود. کن ست هنگام نزول به سطح زمین یا پس از به زمین نشستن ماموریت خود را اجرا کرده و نتایج را نشان می دهد. تقریبا همه ی کن ست ها خودکار (Autonomous) هستند و ارتباطات تله متری آن ها به وسیله ی تجهیزات بی سیم است، اما بعضی از کن ست ها به وسیله ی رادیو کنترل هدایت شده و بعضا هیچ گونه وسیله ی ارتباطی را نیز در بر نمی گیرند.
معمولا کن ست وسیله ای است که به منظور ترویج علوم مهندسی فضایی در بین علاقه مندان، جهت شرکت در مسابقات داخلی و بین المللی طراحی و ساخته می شود. البته کن ست می تواند عملیات های مختلفی را بنابه شرایطی ، خارج از محیط مسابقاتی انجام دهد. به طور کلی ماموریت یک کن ست را کمیته ی اجرایی مسابقات مربوطه مشخص کرده و تیم ها باید بر طبق آن ماموریت ها ، طراحی وسیله ی خود را آغاز کنند. معمولا ماموریت هایی که در تمام مسابقات مشترک است ، کارکردن کن ست به طور خودکار است و ماموریت هایی چون اندازه گیری ارتفاع ، طول و عرض جغرافیایی ، جمع آوری داده های مربوطه مثل پارامترهای جوی و...... کم و بیش در بین این ماموریت ها دیده می شود.
هدف اصلی: اندازه گیری و فرستادن دما، فشار ، رطوبت و موقعیت در حین تقرب به سطح زمین – استفاده از وسایل تقرب
هدف فرعی: بازگشت به محل معین
برای شروع طراحی در درجه ی اول، شناخت قیدها و محدودیت ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین در ابتدای کار به بررسی محدودیت ها می پردازیم.
اغتشاشات جوی: به علت اینکه ارتفاع رها کردن کن ست حدود 500 متر است و این مقدار قابل توجهی است، نباید اثرات اغتشاشات جوی چه لحظه ای و چه دائمی را نادیده گرفت. بنابراین ضمن در نظر گرفتن این شرایط پروازی، باید سعی در رفع این مشکل و شبیه سازی های این گونه محیط ها گرفت.
